Cabo Verde Jigging

Jigging en popping expeditie naar Cabo Verde
 
We kregen min of meer een uitnodiging van Randy voor een proefvissing jigging en popping op hun boot in Cabo Verde. Het was de bedoeling om het eens met mensen met meer ervaring te gaan proberen om te jiggen en poppen. Aangezien ik, Kim en Wim toch a redelijk wat ervaring hebben opgedaan in deze stijl van vissen op verschillende locaties had hij aan ons gedacht en onze records op de lijst liegen er ook niet om.
Het weer was de eerste dagen zeer goed om naar de Northwestern Banks te varen dat vanuit Mindelo 45 mijlen ver is, dat we natuurlijk al trollend doen met kans om nog een marlijn, wahoo of tonijn onderweg te strikken.
Eens aangekomen op de NW banks waren er al verscheidene boten aanwezig, zowel plaatselijke beroepsvissers als een andere big game boot. We begonnen met jiggen en als snel kwamen de eerste vissen aan boord. De aanbeten waren in grote aantallen. De almaco jacks, black jacks en wahoo's waren goed aanwezig waarvan we enkele hele mooie hadden gevangen waaronder de wahoo van Wim (1m25) en de wahoo van Randy (1m30) die ongeveer 13 kg was. Dit is natuurlijk voor Randy en de BBGF een nieuw clubrecord op een jig.
De almaco's waren allen rond de 7 kg grens met af en toe een uitschieter tot 10 kg. De grotere almaco's en de greater amberjacks waren blijkbaar hier niet thuis.
De tweede dag dat we naar ginder gingen waren de aanbeten al een stuk minder. Maar we konden toch met regelmaat een aanbeet uitlokken. Mijn inziens stond er meer wind dan gisteren en was onze drift al zodanig verdubbeld in snelheid dat we met 400 gr jig aan de slag gingen en dat we nog na slechts drie keer ophalen al veel te plat lagen met onze lijn. Zo was onze jigbeweging niet meer verticaal maar horizontaal. Toch werden er ook weer enkele mooie vissen gevangen met een hele mooie tonijn voor Wim. Maar het was natuurlijk wel hard werken dus die tonijn op 4 verschillende manieren klaargemaakt in de guesthouse heeft ons 's avonds goed gesmaakt!Afbeelding invoegenAfbeelding invoegenAfbeelding invoegen
De daarop volgende dagen was het heel moeilijk om een visje te vangen en waren we genoodzaakt om dicht tegen het eiland San Antao in het zuiden te blijven door de hevig aanwakkerende wind die enkele dagen stand hield. Daardoor hadden we toch besloten om deze stekken achter te laten en uiteindelijk terug naar Mindelo te varen. Dit werd een 'bumpy ride'. Eens aangekomen in Mindelo werd er voor de volgende dag nog meer wind voorspeld zodat we besloten om een dagje rust in te lassen en de dag erna terug te proberen want dan zou de wind min of meer stilvallen. Dit was een zeer goede beslissing want dan konden we andere stekken aanvaren die anders onbereikbaar zijn door de wind. Dit was een stek in het midden van het kanaal waar we toch enkele mooie almaco's konden vangen en al trollend nog een marlijn hadden. Na een poosje vielen de aanbeten hier weer stil en besloten we verder naar het noorden te varen waar ik heel enthousiast over was aangezien er op die plaats maar maximum 30 dagen op een jaar kan gevist worden en dus heel weinig hengeldruk geeft op deze locatie en volgens mij meer en grotere vissen kan opleveren. Mijn vermoeden werd dan ook bevestigd toen ik na de eerste drop eerst beneden was en na full speed de jig in beweging bracht een enorme aanval kreeg op de jig. Waarop ik antwoorde met een drievoudige keiharde aanslag om de haak vast te zetten in de bek van de vis. Waarop de vis dan meteen reageerde met een keiharde run op een afgestelde slip van 8 kg en een honderdtal meter lijn van de spoel trok zodat ik al 180 meter lijn uitstaan had omdat de vis op 80 m diepte werd gehaakt. Na deze eerste harde run wou ik een volgende run vermijden door mijn slip vaster te zetten naar ongeveer 12 kg waardoor natuurlijk de uithalen van de vis sterk konden worden beperkt zodat hij hopelijk niet naar de rand van het plateau kon gaan. Dat zou zeer gevaarlijk zijn voor het verspelen van de vis. Na een hevig gevecht van 15 min kwam hij aan de oppervlakte waar we zagen hoe groot hij was maar ook merkten dat deze niet konden worden teruggezet omdat hij door het drukverschil decompressieziekte had opgelopen en daardoor de zwemblaas helemaal was opgezwollen. Resultaat: een greater amberjack van 45 kg!
Afbeelding invoegenAfbeelding invoegenAfbeelding invoegen
Verder konden we nog op deze plaats vele andere amberjacks vangen weliswaar in een kleiner formaat. Toch ving Randy nog een mooie amberjack van 18 kg en Wim had een keiharde aanbeet gekregen dat in een lijnbreuk eindigde.
Het was er een harde visserij omdat we meestal met 300 gr en soms zelfs met 400 gr aan de slag moesten. Maar met uitgebalanceerde jigstokken die bedoeld zijn om 300 gr moet men geen jigs gaan aanhangen van 500 en meer. Deze curve staat meestal vermeld op elke degelijke visstok. Daar staat altijd de marge op van jiggewicht. En natuurlijk naar eigen inziens moet men de jig aanpassen naar de omstandigheden zoals de stroming en de diepte.
Natuurlijk werd er tussendoor gespeculeerd waarom de vis niet wou bijten tijdens de slechtere dagen. Maar mijn opinie luidt: als men gedwongen moet vissen op plaatsen waar je altijd kan vissen er veel meer hengeldruk ontstaat en dat de vis er voorzichtiger wordt. En natuurlijk die meegenomen wordt kan men niet meer terug vangen. Die fabeltjes over dat het geluid van de wartel met de splitring waar de jig in gemonteerd wordt de vis zou afschrikken, daar geloof ik geen snars van. Waarom maken ze dan poppers en stickbaits zelfs onderwaterdobbers met ingebouwde bolletjes die het geluid extra bevorderen om de roofvis aan te trekken. En geloof me, het werkt! Als je van mening bent dat geluid de vis afschrikt, dan moet je een jig monteren zonder haak, want die tikt constant tegen de jig.
Wat kleuren betreft van de jig, op een diepte van 80 meter heeft dit geen enkele invloed meer. Enkel donker en licht is nog te onderscheiden. En natuurlijk de jigs bewerkt zijn met fluorescerende verf en reflecterende hologramstickers die het minste licht nog weerkaatsen. De kans op het vangen van meer vissen is voornamelijk de wijten aan de visser zelf. Hoe aantrekkelijker je de jig in beweging kan brengen, hoe meer kans je maakt t.o.v. je medevissers. Daarom krijgt men dikwijls duo of triple strikes. Hoe meer bewegingen en trillingen worden voortgebracht, hoe verder deze merkbaar zijn en opgevangen kunnen worden aan de zijlijn van de vis, en hoe sneller ze getriggerd worden om over te gaan tot de aanval.
Andere vissers die ook over de hele wereld gaan jiggen delen mijn mening en zijn hiervan ook overtuigd. Ok, elke plaats is anders. Maar een hongerige vis valt altijd op dezelfde manier aan.
Dank aan Randy en Marin voor deze unieke kans om met hen te mogen gaan jiggen.
Tight Lines!